ترجمه صحیح بخاری

باب (۱): قصاص ظلم وستم

۱۱۰۱- «عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ س عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ج قَالَ: «إِذَا خَلَصَ الْمُؤْمِنُونَ مِنَ النَّارِ، حُبِسُوا بِقَنْطَرَةٍ بَيْنَ الْجَنَّةِ وَالنَّارِ فَيَتَقَاصُّونَ مَظَالِمَ كَانَتْ بَيْنَهُمْ فِي الدُّنْيَا حَتَّى إِذَا نُقُّوا وَهُذِّبُوا أُذِنَ لَهُمْ بِدُخُولِ الْجَنَّةِ فَوَالَّذِي نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ لأَحَدُهُمْ بِمَسْكَنِهِ فِي الْجَنَّةِ أَدَلُّ بِمَنْزِلِهِ كَانَ فِي الدُّنْيَا»». (بخارى: ۲۴۴۰)

ترجمه: «از ابوسعید خدری سروایت است كه رسول الله جفرمود: «زمانی كه مؤمنان از آتش، نجات پیدا می‌كنند، روی پلی بین بهشت و دوزخ، متوقف می‌شوند و تقاص ظلم و ستمهایی را كه در دنیا نسبت به یكدیگر روا داشته‌اند، پس می‌دهند تا اینكه پاک و صاف شوند. آنگاه، به ایشان اجازه ورود به بهشت را می‌دهند. سوگند به ذاتی كه جان محمد در دست اوست، هر یک از آنها، مَسكن‌اش را در بهشت از منزلش در دنیا، بهتر می‌شناسد»».