ترجمه صحیح بخاری

باب (۲۹): نهی از خود نمایی و فخر فروشی هووها به یکدیگر

۱۸۴۲- «عَنْ أَسْمَاءَ ل: أَنَّ امْرَأَةً قَالَتْ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، إِنَّ لِي ضَرَّةً، فَهَلْ عَلَيَّ جُنَاحٌ إِنْ تَشَبَّعْتُ مِنْ زَوْجِي غَيْرَ الَّذِي يُعْطِينِي؟ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «الْمُتَشَبِّعُ بِمَا لَمْ يُعْطَ كَلابِسِ ثَوْبَيْ زُورٍ»».(بخارى: ۵۲۱۹)

ترجمه: «اسماء لمی‌گوید: زنی گفت: ای رسول خدا! من هوویی دارم. اگر نزد او چنین وانمود كنم كه شوهرم به من چیزهای بیشتری می‌دهد، آیا گناهكار می‌شوم؟ رسول الله جفرمود: «هركس، اینگونه وانمود كند كه به او چیزی داده شده است در حالی كه چنین نباشد، مانند كسی است كه پیراهن و شلوار دروغین، به تن كرده باشد»».