ترجمه صحیح بخاری

باب (۲۷): قنوت

۴۵۱- «وعَنْهُ س قَالَ: لأُقَرِّبَنَّ صَلاةَ النَّبِيِّ ج، فَكَانَ أَبُو هُرَيْرَةَ س يَقْنُتُ فِي الرَّكْعَةِ الآخِرَةِ مِنْ صَلاةِ الظُّهْرِ وَصَلاةِ الْعِشَاءِ وَصَلاةِ الصُّبْحِ بَعْدَ مَا يَقُولُ: سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ فَيَدْعُو لِلْمُؤْمِنِينَ وَيَلْعَنُ الْكُفَّارَ». (بخارى:۷۹۷)

ترجمه: «از ابوهریره سروایت است كه می‌فرمود: من نماز رسول ‏الله جرا (با بیان عملی) به فهم شما نزدیک می‌گردانم. و ایشان (ابوهریره) در ركعت آخر نماز ظهر، نماز عشاء و نماز صبح، بعد از (سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ)، قنوت می‏خواند و در دعای قنوت، برای مومنان، دعای خیر می‌كرد و برای كفار، لعن و نفرین می‌فرستاد».

۴۵۲- «عَنْ أَنَسٍس قَالَ: كَانَ الْقُنُوْتُ فِي الْمَغْرِبِ وَالْفَجْرِ».(بخارى:۷۹۸)

ترجمه: «انس سمی‌گوید: رسول ‏الله جدر نماز مغرب و صبح، قنوت می‏خواند».

۴۵۳- «عَنْ رِفَاعَةَ بْنِ رَافِعٍ الزُّرَقِيِّ س قَالَ: كُنَّا يَوْمًا نُصَلِّي وَرَاءَ النَّبِيِّ ج فَلَمَّا رَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ الرَّكْعَةِ قَالَ: «سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ». قَالَ رَجُلٌ وَرَاءَهُ: رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ حَمْدًا كَثِيرًا طَيِّبًا مُبَارَكًا فِيهِ، فَلَمَّا انْصَرَفَ قَالَ: «مَنِ الْمُتَكَلِّمُ»؟ قَالَ: أَنَا. قَالَ: «رَأَيْتُ بِضْعَةً وَثَلاثِينَ مَلَكًا يَبْتَدِرُونَهَا، أَيُّهُمْ يَكْتُبُهَا أَوَّلُ»».(بخارى:۷۹۹)

ترجمه: «رفاعه ابن رافع زرقی سمی‌گوید: روزی، پشت سر آنحضرت جنماز می‏خواندیم. وقتی رسول خدا جسر از ركوع برداشت و «سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ» گفت، یكی از نماز گزاران این جملات را خواند: « رَبَّنَا وَلَک الْحَمْدُ حَمْدًا كَثِیرًا طَیبًا مُبَارَكًا فِیهِ». پس از اتمام نماز، رسول ‏الله جپرسید: «چه كسی این كلمات را خواند»؟ آن نمازگزار گفت: من بودم. رسول ‏الله جفرمود: «سی و اندی فرشته را دیدم كه برای نوشتن این جملات، از یكدیگر سبقت می‌گرفتند و هر كدام، سعی می‌كرد قبل از دیگری، آنرا بنویسد»».