ترجمه صحیح بخاری

باب (۵۷): کسی که شتر (هَدی) با خود ببرد

۸۳۳- «عَنِ بْنِ عُمَرَ ب قَالَ: تَمَتَّعَ رَسُولُ اللَّهِ ج فِي حَجَّةِ الْوَدَاعِ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ، وَأَهْدَى، فَسَاقَ مَعَهُ الْهَدْيَ مِنْ ذِي الْحُلَيْفَةِ، وَبَدَأَ رَسُولُ اللَّهِ ج فَأَهَلَّ بِالْعُمْرَةِ، ثُمَّ أَهَلَّ بِالْحَجِّ، فَتَمَتَّعَ النَّاسُ مَعَ النَّبِيِّ ج بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ، فَكَانَ مِنَ النَّاسِ مَنْ أَهْدَى فَسَاقَ الْهَدْيَ، وَمِنْهُمْ مَنْ لَمْ يُهْدِ، فَلَمَّا قَدِمَ النَّبِيُّ ج مَكَّةَ، قَالَ لِلنَّاسِ: «مَنْ كَانَ مِنْكُمْ أَهْدَى فَإِنَّهُ لا يَحِلُّ لِشَيْءٍ حَرُمَ مِنْهُ حَتَّى يَقْضِيَ حَجَّهُ، وَمَنْ لَمْ يَكُنْ مِنْكُمْ أَهْدَى، فَلْيَطُفْ بِالْبَيْتِ وَبِالصَّفَا وَالْمَرْوَةِ، وَلْيُقَصِّرْ وَلْيَحْلِلْ، ثُمَّ لِيُهِلَّ بِالْحَجِّ، فَمَنْ لَمْ يَجِدْ هَدْيًا فَلْيَصُمْ ثَلاثَةَ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَسَبْعَةً إِذَا رَجَعَ إِلَى أَهْلِهِ»».(بخارى: ۱۶۹۱)

ترجمه: «از عبدالله بن عمر بروایت است كه: رسول ‏الله جدر حجة الوداع، حج و عمره را با هم ادا نمود و هدی به همراه داشت كه آنرا از ذوالحلیفه آورده بود. نخست، برای عمره و بعد برای حج، نیت نمود. و مردم نیز با رسول ‏الله جنیت حج وعمره كردند. عده‌ای از آنان، هدی (شكرانه) همراه داشتند و عده‌ای دیگر، بدون هدی بودند. هنگامی كه رسول ‏الله جوارد مكه شد، به مردم گفت: «آنانی كه هدی‏ همراه خود آورده‌اند، حلال نخواهند شد مگر اینكه مناسک حج را به پایان برسانند. و كسانی كه هدی همراه نیاورده‌اند، بعد از طواف و سعی بین صفا و مروه، موهایشان را كوتاه كنند و از احرام، بیرون آیند. سپس برای حج، احرام ببندند. و كسانی كه توانایی هدی، ندارند، سه روز در (ایام) حج و هفت روز بعد از بازگشت به خانه، روزه بگیرند»».