باب (۵): آزاد کردن مشرک، بردۀ خود را
۱۱۳۲- «عَنْ حَكِيم بْنَ حِزَامٍ س: أَنَّهُ أَعْتَقَ فِي الْجَاهِلِيَّةِ مِائَةَ رَقَبَةٍ وَحَمَلَ عَلَى مِائَةِ بَعِيرٍ، فَلَمَّا أَسْلَمَ حَمَلَ عَلَى مِائَةِ بَعِيرٍ وَأَعْتَقَ مِائَةَ رَقَبَةٍ، قَالَ: فَسَأَلْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ أَرَأَيْتَ أَشْيَاءَ كُنْتُ أَصْنَعُهَا فِي الْجَاهِلِيَّةِ، كُنْتُ أَتَحَنَّثُ بِهَا، يَعْنِي أَتَبَرَّرُ بِهَا قَالَ: فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «أَسْلَمْتَ عَلَى مَا سَلَفَ لَكَ مِنْ خَيْرٍ»».(بخارى: ۲۵۳۸)
ترجمه: «از حكیم بن حزام سروایت است كه: وی قبل از اسلام، صد غلام آزاد كرد و صد شتر در میان مردم پیاده، توزیع كرد. و بعد از اینكه مسلمان شد، باز هم صد غلام، آزاد نمود و صد نفر شتر، در میان مردم پیاده، توزیع كرد. راوی می‌گوید: از رسول خدا جپرسیدم و گفتم: ای رسول خدا! نظر شما در مورد آ‌نچه قبل از اسلام، برای تقرب به خدا و به نیت خیر، انجام می‌دادم، چیست؟ فرمود: «همان اعمال خیر گذشته ات، باعث شد كه مسلمان شوی»».