باب (۲۸): اسلام واقعی
۳۹- «عَنْ أَبِيْ سَعِيدٍ الْخُدْرِيَّ س أَنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللَّهِ ج يَقُولُ: «إِذَا أَسْلَمَ الْعَبْدُ فَحَسُنَ إِسْلامُهُ يُكَفِّرُ اللَّهُ عَنْهُ كُلَّ سَيِّئَةٍ كَانَ زَلَفَهَا، وَكَانَ بَعْدَ ذَلِكَ الْقِصَاصُ: الْحَسَنَةُ بِعَشْرِ أَمْثَالِهَا إِلَى سَبْعِ مِائَةِ ضِعْفٍ، وَالسَّيِّئَةُ بِمِثْلِهَا، إِلا أَنْ يَتَجَاوَزَ اللَّهُ عَنْهَا»».(بخارى:۴۱)
ترجمه: «ابوسعید خدری سمی‌گوید: از رسول الله جشنیدم كه فرمود: «هرگاه، بنده‌ای مشرّف به اسلام شود و مسلمان خوبی گردد، خداوند گناهان گذشته‌اش را می‌بخشد و بعد، نوبت به پاداش می‌رسد. یعنی در ازای هر نیكی، ده الی هفت صد برابر، پاداش دریافت می‌كند. ولی برای كیفر عمل بد، تنها به اندازه همان یک عمل، مؤاخذه می‌شود. مگر اینكه خداوند از آن درگذرد»». (آنرا ببخشد و مرتكب آن را مورد عفو قرار دهد).