ترجمه صحیح بخاری

باب (۴۰): این گفتۀ خداوند عز وجل که می‌فرماید: «نمازت را نه باصدای بلند و نه با صدای آهسته، بخوان» [اسراء:۱۱۰]

۱۷۳۳- «عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ب فِي قَوْلِهِ تَعَالَى: ﴿وَلَا تَجۡهَرۡ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتۡ بِهَا﴾[الإسراء: ۱۱۰] . قَالَ: نَزَلَتْ وَرَسُولُ اللَّهِ ج مُخْتَفٍ بِمَكَّةَ، كَانَ إِذَا صَلَّى بِأَصْحَابِهِ رَفَعَ صَوْتَهُ بِالْقُرْآنِ، فَإِذَا سَمِعَهُ الْمُشْرِكُونَ سَبُّوا الْقُرْآنَ، وَمَنْ أَنْزَلَهُ، وَمَنْ جَاءَ بِهِ، فَقَالَ اللَّهُ تَعَالَى لِنَبِيِّهِ ج: ﴿وَلَا تَجۡهَرۡ بِصَلَاتِكَ﴾أَيْ: بِقِرَاءَتِكَ فَيَسْمَعَ الْمُشْرِكُونَ فَيَسُبُّوا الْقُرْآنَ ﴿وَلَا تُخَافِتۡ بِهَا﴾[الإسراء: ۱۱۰] . عَنْ أَصْحَابِكَ فَلاَ تُسْمِعُهُمْ ﴿وَٱبۡتَغِ بَيۡنَ ذَٰلِكَ سَبِيلٗا﴾[الإسراء: ۱۱۰] ». (بخارى:۴۷۲۲)

ترجمه: «ابن عباس بمی‌گوید: آیه: ﴿وَلَا تَجۡهَرۡ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتۡ بِهَا﴾[الإسراء: ۱۱۰] . یعنی نمازت را نه با صدای بلند و نه با صدای آهسته، بخوان، زمانی نازل شد كه رسول اللهجدر مكه پنهان بود و هنگامی كه با یارانش، نماز می‌خواند، قرآن را با صدای بلند، تلاوت می‌كرد و مشركین با شنیدن صدایش، قرآن، ‌نازل كننده و آورنده‌اش را بد و بیراه می‌گفتند. پس خداوند متعال به رسولش فرمود: ﴿وَلَا تَجۡهَرۡ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتۡ بِهَا وَٱبۡتَغِ بَيۡنَ ذَٰلِكَ سَبِيلٗا﴾یعنی با صدای بلند، تلاوت مكن. زیرا مشركین آنرا می‌شنوند و به قرآن بد و بیراه می‌گویند. همچنین آنقدر آهسته نخوان كه به گوش یارانت نرسد. بلكه راه میانه را انتخاب كن».