باب (۵۹): کسی که بدست خود، هَدی را قلاده نمود
۸۳۵- «عَنْ عَائِشَةَ ل:أَنَّهَا بَلَغَهَا: أَنَّ عَبْدَاللَّهِ بْنَ عَبَّاسٍ ب قَالَ: مَنْ أَهْدَى هَدْيًا، حَرُمَ عَلَيْهِ مَا يَحْرُمُ عَلَى الْحَاجِّ، حَتَّى يُنْحَرَ هَدْيُهُ، فَقَالَتْ عَائِشَةُ ل: لَيْسَ كَمَا قَالَ، أَنَا فَتَلْتُ قَلائِدَ هَدْيِ رَسُولِ اللَّهِ ج بِيَدَيَّ، ثُمَّ قَلَّدَهَا رَسُولُ اللَّهِ ج بِيَدَيْهِ، ثُمَّ بَعَثَ بِهَا مَعَ أَبِي، فَلَمْ يَحْرُمْ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ج شَيْءٌ أَحَلَّهُ اللَّهُ لَهُ حَتَّى نُحِرَ الْهَدْيُ».(بخارى: ۱۷۰۰)
ترجمه: «به عایشه لخبر رسید كه عبدالله بن عباس بگفته است: هركس حیوانی را به عنوان هدی، به سرزمین حرم بفرستد، تازمانیكه هدی، ذبح نشده است، هر چه برای یک حج گزار حرام است، برای او نیز حرام می‌شود. عایشه لگفت: اینطور نیست كه او می‌گوید. زیرا من با دست خودم، قلاده‌های هدی رسول الله جرا بافتم و پیامبر اكرم جآنها را با دستهای خود، بر گردن حیوانات هدی، انداخت و با پدرم فرستاد. و تا روز ذبح هدی (عید قربان)، آنچه را كه خداوند برای رسول خدا جحلال كرده بود، حرام نشد».