ترجمه صحیح بخاری

باب (۲۱)

۱۴۴۴- «عَنْ أَبِي ذَرٍّ س: أَنَّهُ سَمِعَ النَّبِيَّ ج يَقُولُ: «لَيْسَ مِنْ رَجُلٍ ادَّعَى لِغَيْرِ أَبِيهِ وَهُوَ يَعْلَمُهُ إِلاَّ كَفَرَ، وَمَنِ ادَّعَى قَوْمًا لَيْسَ لَهُ فِيهِمْ نَسَبٌ، فَلْيَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ»».(بخارى: ۳۵۰۸)

ترجمه: «ابوذر سمی‌گوید: شنیدم كه نبی اكرم جمی‌فرمود: «هر مردی كه آگاهانه، خود را به غیر از پدرش، نسبت دهد، كفر ورزیده است. و هركس، خود را به قومی نسبت دهد كه از آنها نباشد، جایگاهش را در آتش، آماده سازد»».

۱۴۴۵- «عَنْ وَاثِلَةَ بْنِ الأسْقَعِ س يَقُولُ: قَالَ رسول الله ج: «إِنَّ مِنْ أَعْظَمِ الْفِرَى، أَنْ يَدَّعِيَ الرَّجُلُ إِلَى غَيْرِ أَبِيهِ، أَوْ يُرِيَ عَيْنَهُ مَا لَمْ تَرَ، أَوْ يَقُولُ عَلَى رسول الله ج مَا لَمْ يَقُلْ»».(بخارى: ۳۵۰۹)

ترجمه: «وائله‏ بن اسقع سمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «همانا یكی از بزرگترین تهمت‌ها این است كه شخص، خود را به غیر پدرش، نسبت دهد یا خوابی را كه ندیده است، بگوید: دیده‌‌ام و یا سخنی را به رسول خدا جنسبت دهد كه او نگفته است»».