باب (۳): نذر، بنده را بسوی قضا و قدر، سوق می‌دهد
۲۱۱۵- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ سعَنِ النَّبِيِّ ج قَالَ: «لا يَأْتِ ابْنَ آدَمَ النَّذْرُ بِشَيْءٍ لَمْ يَكُنْ قَدْ قَدَّرْتُهُ، وَلَكِنْ يُلْقِيهِ الْقَدَرُ وَقَدْ قَدَّرْتُهُ لَهُ، أَسْتَخْرِجُ بِهِ مِنَ الْبَخِيلِ»».(بخارى: ۶۶۰۹)
ترجمه: «ابوهریره سمی‌گوید: نبی اکرم جفرمود: (خداوند متعال می‌فرماید): «نذر برای بنی آدم، چیزی را که مقدر کرده‌ام، تغییر نمی‌دهد. ولی تقدیر است که انسان را به سوی نذری سوق می‌دهد که من برایش مقدر نموده‌‌ام و بوسیله آن، چیزی از دست بخیل، بیرون می‌آورم»».