باب (۱۹): ترک جهاد به خاطر عذر
۱۲۱۶- «عَنْ أَنَسٍ س أَنَّ النَّبِيَّ ج كَانَ فِي غَزَاةٍ فَقَالَ: «إِنَّ أَقْوَامًا بِالْمَدِينَةِ خَلْفَنَا مَا سَلَكْنَا شِعْبًا وَلا وَادِيًا إِلاَّ وَهُمْ مَعَنَا فِيهِ حَبَسَهُمُ الْعُذْرُ»».(بخارى: ۲۸۳۹)
ترجمه: «انس سمی‌گوید: نبی اكرم جدر یكی از غزوات (تبوک) فرمود: «گروهی از مسلمانان، پشت سر ما در مدینه، مانده‌اند (و نتوانسته‌اند در این غزوه، شركت كنند). ولی هر دره و رودخانه‌ای را كه ما طی می‌كنیم، آنان همراه ما هستند (در اجر و ثواب با ما شریكند) زیرا عذر، مانع آمدن آنها با ما شد»».