ترجمه صحیح بخاری

باب (۱): پیشنهاد شفعه برای کسی که مستحق آن است

۱۰۴۳- «عَنْ أَبي رَافِعٍ س مَوْلَى النَّبِيِّ ج أنَّهُ جَاء إلى سعد بن أبي وقاص، فَقَالَ لَهُ: ابْتَعْ مِنِّي بَيْتَيَّ فِي دَارِكَ، فَقَالَ سَعْدٌ: وَاللَّهِ لا أَزِيدُكَ عَلَى أَرْبَعَةِ آلافٍ مُنَجَّمَةً أَوْ مُقَطَّعَةً قَالَ أَبُو رَافِعٍ: لَقَدْ أُعْطِيتُ بِهَا خَمْسَ مِائَةِ دِينَارٍ وَلَوْلا أَنِّي سَمِعْتُ النَّبِيَّ ج يَقُولُ: «الْجَارُ أَحَقُّ بِسَقَبِهِ مَا أَعْطَيْتُكَهَا بِأَرْبَعَةِ آلافٍ، وَأَنَا أُعْطَى بِهَا خَمْسَ مِائَةِ دِينَارٍ فَأَعْطَاهَا إِيَّاهُ»».(بخارى: ۲۲۵۸)

ترجمه: «ابورافع ؛غلام آزاد شده رسول ‏الله ج؛ می‌گوید: نزد سعد بن ابی وقاص رفتم و گفتم: ای سعد! آن دو خانه‏ای راكه در محله شما دارم، از من بخر. سعد سگفت: بخدا سوگند! آنها را بیش از چهار هزار درهم، و آن هم به صورت قسطی، نمی‌خرم.

ابورافع گفت: آنها را پانصد دینار از من می‏خرند. اگر از رسول ‏الله جنمی‌شنیدم كه همسایه، بیشتر مستحق شفعه است، هرگز خانه‌هایم را در برابر چهار هزار درهم به شما نمی‏دادم در حالی كه مشتری وجود دارد كه آنها را به پانصد دینار، بخرد».