باب (۷۰): این سخن خداوند عز وجل که می‌فرماید: «هنگامی که زنان مؤمن، برای بیعت، نزد تو بیایند...» [ممتحنه:۱۲]
۱۷۶۶- «عَنْ أُمِّ عَطِيَّةَ ل قَالَتْ: بَايَعْنَا رَسُولَ اللَّهِ ج فَقَرَأَ عَلَيْنَا: ﴿أَن لَّا يُشۡرِكۡنَ بِٱللَّهِ شَيۡٔٗا﴾[الممتحنة: ۱۲] . وَنَهَانَا عَنِ النِّيَاحَةِ، فَقَبَضَتِ امْرَأَةٌ يَدَهَا فَقَالَتْ: أَسْعَدَتْنِي فُلانَةُ أُرِيدُ أَنْ أَجْزِيَهَا. فَمَا قَالَ لَهَا النَّبِيُّ ج شَيْئًا، فَانْطَلَقَتْ وَرَجَعَتْ فَبَايَعَهَا».(بخارى: ۴۸۹۲)
ترجمه: «ام عطیه لمی‌گوید: رسول الله جبا ما بیعت كرد و این آیه را خواند كه: ﴿أَن لَّا يُشۡرِكۡنَ بِٱللَّهِ شَيۡٔٗا﴾[الممتحنة: ۱۲] . یعنی با خداوند، چیزی را شریک نسازیم. و همچنین ما را از نوحه خوانی، نهی فرمود. آنگاه زنی دستش را جمع كرد و گفت: فلانی در غم من نوحه خوانده است، می‌خواهم پاداش‌اش را بدهم (در غم او نوحه بخوانم). نبی اكرم جبه او چیزی نگفت. پس آن زن رفت و دوباره برگشت و با آنحضرت جبیعت كرد».