باب (۵۶): سوار شدن بر شتر هَدی
۸۳۲- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج رَأَى رَجُلاً يَسُوقُ بَدَنَةً، فَقَالَ: «ارْكَبْهَا». فَقَالَ: إِنَّهَا بَدَنَةٌ، فَقَالَ: «ارْكَبْهَا». قَالَ: إِنَّهَا بَدَنَةٌ، قَالَ: «ارْكَبْهَا وَيْلَكَ». فِي الثَّالِثَةِ أَوْ فِي الثَّانِيَةِ».(بخارى: ۱۶۸۹)
ترجمه: «ابوهریره سروایت میكند كه: رسول الله جشخصی را دید كه شتر قربانی را میكشید و با خود میبرد. آنحضرت جفرمود: «بر او سوار شو». آن شخص، گفت: این، شتر قربانی است. رسول الله جفرمود: «سوار شو». و بار دوم یا سوم، پیامبر اكرم جفرمود: «وای برتو، سوار شو»».