ترجمه صحیح بخاری

باب (۳۶): نشستن به طریقه سنت، در تشهد

۴۶۲- «عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ ب: أَنَّهُ كَانَ يَتَرَبَّعُ فِي الصَّلاةِ إِذَا جَلَسَ، وَأَنَّه رَأَى وَلَدَهُ فَعَلَ ذلِكَ فَنَهَاهُ، وَقَالَ: إِنَّمَا سُنَّةُ الصَّلاةِ أَنْ تَنْصِبَ رِجْلَكَ الْيُمْنَى وَتَثْنِيَ الْيُسْرَى، فَقَالَ لَهُ: إِنَّكَ تَفْعَلُ ذَلِكَ. فَقَالَ: إِنَّ رِجْلَيَّ لا تَحْمِلانِي».(بخارى:۸۲۷)

ترجمه: «عبد الله بن عمر بدر نماز، چهار زانو می‏نشست. ولی وقتی پسرش را دید كه او هم، چهار زانو می‌نشیند، وی را از این كار منع ‏كرد و گفت: نشستن به طریقه سنت، در نماز، این است كه قدم پای راست را نصب كنی (ایستاده نگه داری) و قدم پای چپ را پهن نمایی. پسرش گفت: چرا خود شما چهار زانو می‏نشینید؟! گفت: من ناتوانم و پاهایم مرا تحمل نمی‌كند».

۴۶۳- «عَنْ أَبي حُمَيْدٍ السَّاعِدِيِّ س قَالَ: أَنَا كُنْتُ أَحْفَظَكُمْ لِصَلاةِ رَسُولِ اللَّهِ ج، رَأَيْتُهُ إِذَا كَبَّرَ جَعَلَ يَدَيْهِ حِذَاءَ مَنْكِبَيْهِ، وَإِذَا رَكَعَ أَمْكَنَ يَدَيْهِ مِنْ رُكْبَتَيْهِ، ثُمَّ هَصَرَ ظَهْرَهُ، فَإِذَا رَفَعَ رَأْسَهُ اسْتَوَى حَتَّى يَعُودَ كُلُّ فَقَارٍ مَكَانَهُ، فَإِذَا سَجَدَ وَضَعَ يَدَيْهِ غَيْرَ مُفْتَرِشٍ وَلا قَابِضِهِمَا، وَاسْتَقْبَلَ بِأَطْرَافِ أَصَابِعِ رِجْلَيْهِ الْقِبْلَةَ، فَإِذَا جَلَسَ فِي الرَّكْعَتَيْنِ جَلَسَ عَلَى رِجْلِهِ الْيُسْرَى وَنَصَبَ الْيُمْنَى، وَإِذَا جَلَسَ فِي الرَّكْعَةِ الآخِرَةِ قَدَّمَ رِجْلَهُ الْيُسْرَى، وَنَصَبَ الأُخْرَى وَقَعَدَ عَلَى مَقْعَدَتِهِ». (بخارى:۸۲۸)

ترجمه: «ابوحمید ساعدی سمی‌گوید: من از همه شما شیوه نماز خواندن رسول ‏الله جرا بهتر می‏دانم. رسول ‏الله جرا هنگام گفتن تكبیر تحریمه دیدم كه دستهایش را تا برابر شانه‏هایش بلند می‏كرد. در ركوع، زانوها را با كف دستهایش محكم می‌گرفت. آنگاه، كمرش را طوری خم می‌كرد كه سر و كمرش در راستای هم قرار می‌گرفت. پس از برخاستن از ركوع، كاملاً راست و استوار می‌ایستاد، طوری كه مهره‌های كمرش سر جای خود، قرار می‌گرفت. و هنگام سجده، دستهایش را طوری روی زمین می‌گذاشت كه ساعدهایش نه به زمین فرش می‌شد و نه به بدنش می‌چسبید و انگشتان پاهایش را به طرف قبله می‌نمود. و در تشهد اول، روی پای چپ می‌نشست و پای راست را نصب می‏كرد. و در تشهد آخر، پای چپ را مقداری جلو می‌برد و پای راست را نصب می‏كرد و نشیمنگاه خود را بر زمین قرار می‌داد».