ترجمه صحیح بخاری

باب (۲): کسی که در نماز، با وی صحبت شود و او با دست، اشاره نماید وگوش فرا دهد.

۶۲۶- «عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ ل قَالَتْ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ ج يَنْهَى عَنِ الرَّكْعَتَيْنِ بَعْدَ الْعَصْرِ، ثمَّ رَأَيْتُهُ يُصَلِّيهِمَا وكان عِنْدِي مِنَ الأَنْصَارِ، فَأَرْسَلْتُ إِلَيْهِ الْجَارِيَةَ، فَقُلْتُ: قُومِي بِجَنْبِهِ فَقُولِي لَهُ: تَقُولُ لَكَ أُمُّ سَلَمَةَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، سَمِعْتُكَ تَنْهَى عَنْ هَاتَيْنِ وَأَرَاكَ تُصَلِّيهِمَا، فَإِنْ أَشَارَ بِيَدِهِ فَاسْتَأْخِرِي عَنْهُ، فَفَعَلَتِ الْجَارِيَةُ، فَأَشَارَ بِيَدِهِ، فَاسْتَأْخَرَتْ عَنْهُ، فَلَمَّا انْصَرَفَ قَالَ: «يَا بِنْتَ أَبِي أُمَيَّةَ، سَأَلْتِ عن الركعتين بعد العصر، وَإِنَّهُ أَتَانِي نَاسٌ مِنْ عَبْدِالْقَيْسِ، فَشَغَلُونِي عَنِ الرَّكْعَتَيْنِ اللَّتَيْنِ بَعْدَ الظُّهْرِ فَهُمَا هَاتَانِ»».(بخارى: ۱۲۳۳)

ترجمه: «ام سلمه لمی‌فرماید: از رسول اكرم جشنیدم كه از خواندن دو ركعت، بعد از نماز عصر، منع می‌كرد. اما من دیدم كه در خانه من، دو ركعت، بعد از نماز عصر خواند. آن روز، چند زن انصاری، نزد من نشسته بودند. به دختر بچه‌ای گفتم: نزد رسول الله جبرو و از قول من، بگو: ای رسول خدا ج! شما از خواندن این دو ركعت، ممانعت میكردی. ولی اكنون می‌بینم كه آنها را می‌خوانی. و افزود كه اگر آنحضرت جبا دست، اشاره فرمود، تو عقب برو. آن دختر بچه، نزد رسول اللهجرفت و چنان كرد. رسول اكرم جبا دست، اشاره فرمود. دختر نیز خود را عقب كشید (و منتظر ماند). پس از اتمام نماز، رسول اكرم جفرمود: «ای دختر ابوامیه! تو درباره دو ركعت بعد از عصر، پرسیدی. باید بگویم: عده‌ای از افراد قبیله عبد قیس نزد من آمده بودند و بخاطر سرگرم شدن با آنان، دو ركعت بعد ازظهر من، فوت شد. اینها، همان دو ركعت بود كه خواندم»».