ترجمه صحیح بخاری

باب (۲): امر خداوند، مقدّر و شدنی است

۲۱۱۴- «عَنْ حُذَيْفَةَ سقَالَ: لَقَدْ خَطَبَنَا النَّبِيُّ ج خُطْبَةً، مَا تَرَكَ فِيهَا شَيْئا إِلَى قِيَامِ السَّاعَةِ إِلاَّ ذَكَرَهُ، عَلِمَهُ مَنْ عَلِمَهُ، وَجَهِلَهُ مَنْ جَهِلَهُ، إِنْ كُنْتُ لأَرَى الشَّيْءَ قَدْ نَسِيتُ، فَأَعْرِفُ مَا يَعْرِفُ الرَّجُلُ إِذَا غَابَ عَنْهُ فَرَآهُ فَعَرَفَهُ».(بخارى: ۶۶۰۴)

ترجمه: «حذیفه سمی‌گوید: رسول الله جبرای ما خطبه‌ای ایراد کردند و در آن، تمام اموری (فتنه‌هایی) را که تا روز قیامت، اتفاق می‌افتد، بیان نمودند. بعضی، سخنان آنحضرت جرا فهمیدند و برخی دیگر نفهمیدند. من هرگاه، چیزی را ببینم كه فراموش کرده‌ام، بیاد می‌آورم. چنانكه اگر فردی چیزی را ببیند و با فاصله گرفتن از آن، آنرا فراموش کند، هنگامی كه آنرا می‌بیند، بیادش می‌آید».