باب (۵): مؤمن در یک معده، غذا می‌خورد
۱۸۷۱- «عَنْ ابْنِ عُمَرَ ب أنَّهُ كَانَ لا يَأْكُلُ حَتَّى يُؤْتَى بِمِسْكِينٍ يَأْكُلُ مَعَهُ، فَأَدْخَلْتُ رَجُلاً يَأْكُلُ مَعَهُ فَأَكَلَ كَثِيرًا، فَقَالَ: يَا نَافِعُ، لا تُدْخِلْ هَذَا عَلَيَّ، سَمِعْتُ النَّبِيَّ ج يَقُولُ: «الْمُؤْمِنُ يَأْكُلُ فِي مِعًى وَاحِدٍ، وَالْكَافِرُ يَأْكُلُ فِي سَبْعَةِ أَمْعَاءٍ»».(بخارى: ۵۳۹۳)
ترجمه: «از ابن عمر بروایت است: تا وقتی كه مسكینی نمی‌آوردند كه با او غذا بخورد, غذا نمی‌خورد. نافع می‌گوید: مردی را آوردم تا با وی، غذا بخورد.آن مرد, بسیار غذا خورد. ابن عمر بگفت: ای نافع! دوباره او را نزد من نیاور. شنیدم كه نبی اكرم جمی‌فرمود: «مؤمن در یک معده, غذا می‌خورد وكافر در هفت معده»».