باب (۴۷): این گفتۀ خداوند عز وجل که می‌فرماید: «هیچ کس نمی‌داند که چه نعمت‌های شادی بخشی برایش نهفته است» [سجده:۱۷]
۱۷۴۰- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س عَنِ النَّبِيِّ ج: «يَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى: أَعْدَدْتُ لِعِبَادِي الصَّالِحِينَ مَا لا عَيْنٌ رَأَتْ، وَلا أُذُنٌ سَمِعَتْ، وَلا خَطَرَ عَلَى قَلْبِ بَشَرٍ، ذُخْرًا بَلْهَ مَا أُطْلِعْتُمْ عَلَيْهِ» ثمَّ قَرَأَ ﴿فَلَا تَعۡلَمُ نَفۡسٞ مَّآ أُخۡفِيَ لَهُم مِّن قُرَّةِ أَعۡيُنٖ جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ ١٧﴾».(بخارى:۴۷۸۰)
ترجمه: «ابوهریره سمی‌گوید: نبی اكرم جفرمود: «خداوند متعال می‌فرماید: برای بندگان نیكوكارم، نعمت‌هایی فراهم و ذخیره كرده‌ام كه هیچ چشمی آنها را ندیده و هیچ گوشی آنها را نشنیده و به قلب هیچ انسانی خطور نكرده است. و این نعمت‌ها غیر از آن نعمت‌هایی است كه شما از آنها اطلاع دارید». سپس رسول خدا جاین آیه را تلاوت كرد: ﴿فَلَا تَعۡلَمُ نَفۡسٞ مَّآ أُخۡفِيَ لَهُم مِّن قُرَّةِ أَعۡيُنٖ جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ ١٧﴾[السجدة: ۱۷] . یعنی هیچ كس نمی‌داند در برابر كارهایی كه انجام می‌دهد، چه نعمت‌های مسرت بخشی برایش، نهفته است».