باب (۱۸):گناهان، از امور جاهلیت‌اند و بجز شرک، هیچ گناهی، کفر نیست
۲۸- «عَنْ أَبِيْ ذَرٍّ س قَالَ: إِنِّي سَابَبْتُ رَجُلاً فَعَيَّرْتُهُ بِأُمِّهِ، فَقَالَ لِيَ النَّبِيُّ ج: «يَا أَبَا ذَرٍّ، أَعَيَّرْتَهُ بِأُمِّهِ؟ إِنَّكَ امْرُؤٌ فِيكَ جَاهِلِيَّةٌ، إِخْوَانُكُمْ خَوَلُكُمْ، جَعَلَهُمُ اللَّهُ تَحْتَ أَيْدِيكُمْ، فَمَنْ كَانَ أَخُوهُ تَحْتَ يَدِهِ، فَلْيُطْعِمْهُ مِمَّا يَأْكُلُ، وَلْيُلْبِسْهُ مِمَّا يَلْبَسُ، وَلا تُكَلِّفُوهُمْ مَا يَغْلِبُهُمْ، فَإِنْ كَلَّفْتُمُوهُمْ فَأَعِينُوهُمْ»». (بخارى:۳۰)
ترجمه: «ابوذر غفاری سمی‌گوید: روزی با غلامم درگیر شدم و او را (بخاطر اینكه مادرش كنیزی بود)، تحقیر نمودم. رسول الله جفرمود: «ای ابوذر! این غلام را بخاطر مادرش تحقیر نمودی؟! معلوم است كه هنوز عادات جاهلیت در شما وجود دارد. غلامان و زیردستان شما، برادران شما هستند. خداوند آنان را در اختیار شما قرار داده است. هر كسی كه غلام یا خدمتگذاری دارد، باید از همان غذا و لباسی كه خودش استفاده میكند به او نیز بدهد و علاوه بر این، به آنان دستور ندهید كاری را كه از توانشان خارج است، انجام دهند. و اگر چنین دستوری صادر كردید، با آنان همكاری كنید»».