باب (۶۹): این سخن خداوند متعال که می‌فرماید: «با دشمنان من و با دشمنان خود، دوستی نکنید» [ممتحنه: ۱]
۱۷۶۵- «عَنْ عَلِيٍّ س يَقُولُ: بَعَثنِي رَسُولُ اللَّهِ ج أَنَا وَالزُّبَيْرَ وَالْمِقْدَادَ، فَذَكَرَ حَدِيْثَ حَاطِبِ بْنِ أَبِيْ بَلْتَعَةَ وَقَالَ فِي آخِرِهِ: فنَزَلَتْ فِيهِ: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّخِذُواْ عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمۡ أَوۡلِيَآءَ ﴾[الممتحنة: ۱] ». (بخارى:۴۸۹۰)
ترجمه: «از علی سروایت است كه رسول الله جاو را با زبیر و مقداد فرستاد. آنگاه علی سماجرای حاطب بن ابی بلتعه را بیان كرد و در پایان، گفت: این آیه، در مورد او نازل شد: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّخِذُواْ عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمۡ أَوۡلِيَآءَ﴾[الممتحنة: ۱] یعنی ای كسانی كه ایمان آورده‌اید! با دشمنان من ودشمنان خود، دوستی برقرار نكنید».