باب (۳۵): این گفتۀ خداوند عز وجل که می‌فرماید: «مؤاخذۀ پروردگارت چنین است هرگاه بخواهد آبادیهایی را مؤاخذه کند...» [هود:۱۰۲]
۱۷۲۸- «عَنْ أَبِي مُوسَى س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «إِنَّ اللَّهَ لَيُمْلِي لِلظَّالِمِ حَتَّى إِذَا أَخَذَهُ لَمْ يُفْلِتْهُ» قَالَ: ثمَّ قَرَأَ: ﴿وَكَذَٰلِكَ أَخۡذُ رَبِّكَ إِذَآ أَخَذَ ٱلۡقُرَىٰ وَهِيَ ظَٰلِمَةٌۚ إِنَّ أَخۡذَهُۥٓ أَلِيمٞ شَدِيدٌ ١٠٢﴾[هود: ۱۰۲] ». (بخارى:۴۶۸۶)
ترجمه: «ابوموسی اشعری سمی‌گوید: رسول اكرم جفرمود: «همانا خداوند به فرد ستمگر، مهلت می‌دهد ولی هنگامی كه او را مؤاخذه كند، رهایش نمی‌سازد». سپس رسول الله جاین آیه را تلاوت كرد: ﴿وَكَذَٰلِكَ أَخۡذُ رَبِّكَ إِذَآ أَخَذَ ٱلۡقُرَىٰ وَهِيَ ظَٰلِمَةٌۚ إِنَّ أَخۡذَهُۥٓ أَلِيمٞ شَدِيدٌ ١٠٢﴾[هود: ۱۰۲] یعنی مؤاخذه پروردگارت چنین است هر گاه بخواهد آبادیهایی را مؤاخذه كند كه ستم كرده‌اند. همانا عقاب خدا دردناک و سخت خواهد بود».