باب (۲۷): وزن و یا پیمانه کردن کالا بر عهدۀ فروشنده است
۱۰۰۶- «عَنْ جَابِرٍ س قَالَ: تُوُفِّيَ عَبْدُاللَّهِ بْنُ عَمْرِو بْنِ حَرَامٍ وَعَلَيْهِ دَيْنٌ، فَاسْتَعَنْتُ النَّبِيَّ ج عَلَى غُرَمَائِهِ أَنْ يَضَعُوا مِنْ دَيْنِهِ، فَطَلَبَ النَّبِيُّ ج إِلَيْهِمْ فَلَمْ يَفْعَلُوا، فَقَالَ لِيَ النَّبِيُّ ج: «اذْهَبْ فَصَنِّفْ تَمْرَكَ أَصْنَافًا، الْعَجْوَةَ عَلَى حِدَةٍ، وَعَذْقَ زَيْدٍ عَلَى حِدَةٍ، ثُمَّ أَرْسِلْ إِلَيَّ» فَفَعَلْتُ، ثُمَّ أَرْسَلْتُ إِلَى النَّبِيِّ ج فَجَاءَ فَجَلَسَ عَلَى أَعْلاهُ أَوْ فِي وَسَطِهِ ثُمَّ قَالَ: «كِلْ لِلْقَوْمِ» فَكِلْتُهُمْ حَتَّى أَوْفَيْتُهُمِ الَّذِي لَهُمْ، وَبَقِيَ تَمْرِي كَأَنَّهُ لَمْ يَنْقُصْ مِنْهُ شَيْءٌ»».(بخارى: ۲۱۲۷)
ترجمه: «جابر سمیگوید: عبد الله بن عمرو بن حرام در حالی كه بدهكار بود، از دنیا رفت. از رسول الله جتقاضا كردم كه از طلبكارانش بخواهد تا مقداری از طلب خود را كم كنند. رسول الله جسفارش كرد، اما آنها نپذیرفتند. آنحضرت جبه من گفت: «برو و خرماهای خود را از هم جدا كن. یعنی هر یک از عجوه و عذق زید (انواع خرما) را از یكدیگر جدا ساز. آنگاه، مرا خبر كن». من نیز اطاعت امر كردم. سپس، كسی را نزد رسول الله جفرستادم. آنحضرت جآمد و بالا یا وسط خرماها نشست و فرمود: «وزن كن و به طلبكاران، بده». من نیز خرماها را وزن كردم و بدهی هر یک را بطور كامل، پرداخت نمودم. و خرماهایم باقی ماند بطوری كه گویا چیزی از آنها كم نشده بود».