باب (۱۷): کراهیت نوحه خوانی بر میت
۶۵۰- «عَنِ الْمُغِيرَةِ س قَالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ ج يَقُولُ: «إِنَّ كَذِبًا عَلَيَّ لَيْسَ كَكَذِبٍ عَلَى أَحَدٍ، مَنْ كَذَبَ عَلَيَّ مُتَعَمِّدًا فَلْيَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ». وَ سَمِعْتُ النَّبِيَّ ج يَقُولُ: «مَنْ نِيحَ عَلَيْهِ يُعَذَّبُ بِمَا نِيحَ عَلَيْهِ»».(بخارى: ۱۲۹۱)
ترجمه: «مغیره سمی‌گوید: شنیدم كه رسول الله جفرمود: «نسبت دادن سخن دروغ به من، مانند نسبت دادن دروغ به هیچ كسی دیگر، نیست. هركس، سخن دروغی را به من نسبت دهد، جایش را در دوزخ، آماده نماید». همچنین شنیدم كه نبی اكرم جفرمود: «برای هر میتی كه نوحه خوانده شود، به سبب آن نوحه، عذاب داده می‌شود». (البته اگر وصیت كرده باشد)».