باب (۱): آنچه درباره کوتاه خواندن نماز آمده است ومدت اقامتی که میتوان در آن، نماز را کوتاه خواند
۵۶۹- «عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ب قَالَ: أَقَامَ النَّبِيُّ ج تِسْعَةَ عَشَرَ يَقْصُرُ».(بخارى: ۱۰۸۰)
ترجمه: «ابن عباس بمی‌گوید: رسول الله جنوزده روز، اقامت نمود و نماز را قصر (شكسته) میخواند».
۵۷۰- «عن أَنَسٍ س قال: خَرَجْنَا مَعَ النَّبِيِّ ج مِنَ الْمَدِينَةِ إِلَى مَكَّةَ، فَكَانَ يُصَلِّي رَكْعَتَيْنِ رَكْعَتَيْنِ، حَتَّى رَجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ. قِيْلَ لَهُ: أَقَمْتُمْ بِمَكَّةَ شَيْئًا؟ قَالَ: أَقَمْنَا بِهَا عَشْرًا».(بخارى: ۱۰۸۱)
ترجمه: «انس سمی‌گوید: همراه رسول الله جاز مدینه منوره به مكه رفتیم. آنحضرت جنمازها را شكسته میخواند تا اینكه به مدینه برگشتیم. شخصی پرسید: در مكه چند روز ماندید؟ گفت: ده روز، آنجا ماندیم».