ترجمه صحیح بخاری

باب (۱): فضیلت بخشش

۱۱۳۹- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س عَنِ النَّبِيِّ ج قَالَ: «يَا نِسَاءَ الْمُسْلِمَاتِ لا تَحْقِرَنَّ جَارَةٌ لِجَارَتِهَا وَلَوْ فِرْسِنَ شَاةٍ»».(بخارى: ۲۵۶۶)

ترجمه: «ابوهریره سمی‌گوید: نبی ‏اكرم جفرمود: «هیچ زنی، هدیه به همسایه (یا هدیه همسایه) را حقیر و كوچک نشمارد، اگر چه سُم گوسفندی باشد»».

۱۱۴۰- «عَنْ عَائِشَةَ ل أَنَّهَا قَالَتْ لِعُرْوَةَ: يا ابْنَ أُخْتِي إِنْ كُنَّا لَنَنْظُرُ إِلَى الْهِلالِ ثُمَّ الْهِلالِ ثَلاثَةَ أَهِلَّةٍ فِي شَهْرَيْنِ وَمَا أُوقِدَتْ فِي أَبْيَاتِ رَسُولِ اللَّهِ ج نَارٌ فَقُلْتُ: يَا خَالَةُ مَا كَانَ يُعِيشُكُمْ؟ قَالَتِ: الأَسْوَدَانِ: التَّمْرُ وَالْمَاءُ، إِلاَّ أَنَّهُ قَدْ كَانَ لِرَسُولِ اللَّهِ ج جِيرَانٌ مِنَ الأَنْصَارِ كَانَتْ لَهُمْ مَنَائِحُ وَكَانُوا يَمْنَحُونَ رَسُولَ اللَّهِ ج مِنْ أَلْبَانِهِمْ فَيَسْقِينَا».(بخارى: ۲۵۶۷)

ترجمه: «از عایشه لروایت است كه به عروه گفت: ای خواهرزاده ام! گاهی، سه هلال ماه نو را در مدت دو ماه (شصت روز) مشاهده می‌كردیم ولی در خانه‌های رسول ‏الله جآتشی (برای پخت وپز) افروخته نمی‌شد. عروه پرسید: خاله جان! در آنصورت، شما چگونه زنده می‏ماندید؟ فرمود: فقط بر دو چیز سیاه یعنی خرما و آب، قناعت می‏كردیم. البته رسول ‏الله جهمسایگانی از انصار داشت كه دارای شتر و گوسفند بودند و آنان برای آنحضرت جشیر می‏فرستادند و رسول ‏الله جاز آن شیرها به ما می‏داد كه بنوشیم».

۱۱۴۱- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س عَنِ النَّبِيِّ ج قَالَ: «لَوْ دُعِيتُ إِلَى ذِرَاعٍ أَوْ كُرَاعٍ، لأَجَبْتُ، وَلَوْ أُهْدِيَ إِلَيَّ ذِرَاعٌ أَوْ كُرَاعٌ لَقَبِلْتُ»».(بخارى:۲۵۶۸)

ترجمه: «ابوهریره سمی‌گوید: نبی ‏اكرم جفرمود: «اگر مرا برای صرف ساعد یا پاچه (گوسفندی) دعوت كنند، خواهم پذیرفت. همچنین، اگر به من، ساعد یا پاچه‌ای هدیه داده شود، خواهم پذیرفت»».