ترجمه صحیح بخاری

باب (۱۰): نماز جمعه بر چه کسی و تا چه فاصله ای فرض است؟

۴۹۶- «عَنْ عَائِشَةَ ل زَوْجِ النَّبِيِّ ج قَالَتْ: كَانَ النَّاسُ يَنْتَابُونَ يَوْمَ الْجُمُعَةِ مِنْ مَنَازِلِهِمْ وَالْعَوَالِيِّ، فَيَأْتُونَ فِي الْغُبَارِ، يُصِيبُهُمُ الْغُبَارُ وَالْعَرَقُ، فَيَخْرُجُ مِنْهُمُ الْعَرَقُ، فَأَتَى رَسُولَ اللَّهِ ج إِنْسَانٌ مِنْهُمْ وَهُوَ عِنْدِي، فَقَالَ النَّبِيُّج: «لَوْ أَنَّكُمْ تَطَهَّرْتُمْ لِيَوْمِكُمْ هَذَا»».(بخارى: ۹۰۲)

ترجمه: «عایشه ل، همسر گرامی رسول خدا ج، می‌گوید: مردم، روز جمعه از خانه‏های خود و از عوالی (مكانی در چهار میلی مدینه) به طور نوبتی برای شركت در نماز جمعه می‌آمدند. و لباسهای‌شان در اثر عرق و گرد وخاک، بد بو می‌شد. روزی رسول الله جدر خانه من بود كه یک نفر از آنان، نزد آنحضرت جآمد. رسول الله جفرمود: «چقدر خوب بود اگر شما برای این روز، طهارت یعنی غسل می‏كردید»».

۴۹۷- «عَنْ عَائِشَةَ ل قَالَتْ: كَانَ النَّاسُ مَهَنَةَ أَنْفُسِهِمْ، وَكَانُوا إِذَا رَاحُوا إِلَى الْجُمُعَةِ رَاحُوا فِي هَيْئَتِهِمْ، فَقِيلَ لَهُمْ: «لَوِ اغْتَسَلْتُمْ»». (بخارى:۹۰۳)

ترجمه: «عایشه لمی‏فرماید: مردم، خودشان كارهایشان را انجام می‏دادند و با همان لباس‌های كار، برای ادای نماز جمعه می‏آمدند. به آنان گفته شد: «چقدر خوب بود اگر امروز غسل می‏كردید»».

۴۹۸- «عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ س: أَنَّ النَّبِيَّ ج كَانَ يُصَلِّي الْجُمُعَةَ حِينَ تَمِيلُ الشَّمْسُ».(بخارى: ۹۰۵)

ترجمه: «انس سمی‌گوید: رسول ‏الله جنماز جمعه را پس از زوال آفتاب می‌خواند».