باب (۲۸): آیا امام با کسانیکه حاضر شده‌اند، نماز بخواند؟ و آیا در روزهای بارانی خطبۀ جمعه خوانده شود؟
۳۹۵- «عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ ب: أَنَّهُ خَطَبَ فِي يَوْمٍ ذِي رَدْغٍ، فَأَمَرَ الْمُؤَذِّنَ لَمَّا بَلَغَ حَيَّ عَلَى الصَّلاةِ قَالَ: قُلِ الصَّلاةُ فِي الرِّحَالِ، فَنَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ فَكَأَنَّهُمْ أَنْكَرُوا، فَقَالَ: كَأَنَّكُمْ أَنْكَرْتُمْ هَذَا، إِنَّ هَذَا فَعَلَهُ مَنْ هُوَ خَيْرٌ مِنِّي،-يَعْنِي النَّبِيَّ ج-إِنَّهَا عَزْمَةٌ، وَإِنِّي كَرِهْتُ أَنْ أُحْرِجَكُمْ».(بخارى:۶۶۸)
ترجمه: «ابن عباس سدر یكی از روزهای بارانی، به ایراد خطبه پرداخت و هنگامی كه مؤذن به حی علی الصلاة (بشتابید برای نماز)رسید، ابن عباس سبه او دستور داد تا الصلاة فی الرحال (نماز را در خانههای تان بخوانید) بگوید. با شنیدن این كلمه، مردم با تعجب، به یكدیگر نگاه كردند. ابن عباس سخطاب به آنان فرمود: گویا این سخن، مورد پسند شما واقع نشد. ولی كسیكه از من، بهتر بود، (یعنی رسولالله ج) چنین كرد. گرچه حضور شما در نماز جمعه، افضل است ولی من نمی‌خواهم شما ر ا با مشكل مواجه سازم».
۳۹۶- «عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ س يَقُولُ: قَالَ رَجُلٌ مِنَ الانْصَارِ: إِنِّي لا أَسْتَطِيعُ الصَّلاةَ مَعَكَ،-وَكَانَ رَجُلا ضَخْمًا-فَصَنَعَ لِلنَّبِيِّ ج طَعَامًا، فَدَعَاهُ إِلَى مَنْزِلِهِ، فَبَسَطَ لَهُ حَصِيرًا، وَنَضَحَ طَرَفَ الْحَصِيرِ، فَصَلَّى عَلَيْهِ رَكْعَتَيْنِ، فَقَالَ رَجُلٌ مِنْ آلِ الْجَارُودِ لانَسِ بْنِ مَالِكٍ س: أَكَانَ النَّبِيُّ ج يُصَلِّي الضُّحَى؟ قَالَ: مَا رَأَيْتُهُ صَلاهَا إِلا يَوْمَئِذٍ».(بخارى:۶۷۰)
ترجمه: «انس ابن مالک سمی‌گوید: شخصی از انصار،كه خیلی فربه و چاق بود، به آنحضرت جگفت، نمی‌توانم با شما در نماز جماعت، شركت كنم. آنگاه، غذائی تدارک دید و آنحضرت جرا به منزلش دعوت نمود. آنجا، حصیری پهن نمود وروی آن، آب پاشید. رسول خدا جروی آن، دو ركعت، نماز خواند. مردی از آل جارود، از انس پرسید: آیا رسول خدا جنماز چاشت، می‌خواند؟ جواب داد: غیر از آن روز، من ندیدم كه بخواند».