باب (۲۳): جستجوی آب برای وضو، هنگام فرا رسیدن نماز
۱۳۲- «عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ س قَالَ: رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج، وَحَانَتْ صَلاةُ الْعَصْرِ، فَالْتَمَسَ النَّاسُ الْوَضُوءَ فَلَمْ يَجِدُوهُ، فَأُتِيَ رَسُولُ اللَّهِ ج بِوَضُوءٍ، فَوَضَعَ رَسُولُ اللَّهِ ج فِي ذَلِكَ الإنَاءِ يَدَهُ، وَأَمَرَ النَّاسَ أَنْ يَتَوَضَّئُوا مِنْهُ، قَالَ: فَرَأَيْتُ الْمَاءَ يَنْبُعُ مِنْ تَحْتِ أَصَابِعِهِ، حَتَّى تَوَضَّئُوا مِنْ عِنْدِ آخِرِهِمْ».(بخارى:۱۶۹)
ترجمه: «انس بن مالک سمی‌گوید: وقت نماز عصر فرا رسید، مردم در جستجوی آب برآمدند، ولی موفق به یافتن آن نشدند. من دیدم كه ظرف آبی را نزد رسول الله جآوردند. رسول الله جدست (مباركش) را در آن ظرف آب گذاشت و دستور داد تا مردم از آن، وضو بگیرند. انس سمی‌گوید: دیدم كه آب از بند انگشتان رسول الله ج(مانند فواره) بیرون میآید و تمام حاضرین، با آن آب، وضو گرفتند».