ترجمه صحیح بخاری

باب (۱۷): فضیلت بخشش

۱۱۶۱- «عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ س قَالَ: لَمَّا قَدِمَ الْمُهَاجِرُونَ الْمَدِينَةَ مِنْ مَكَّةَ وَلَيْسَ بِأَيْدِيهِمْ يَعْنِي شَيْئًا وَكَانَتِ الأَنْصَارُ أَهْلَ الأَرْضِ وَالْعَقَارِ فَقَاسَمَهُمُ الأَنْصَارُ عَلَى أَنْ يُعْطُوهُمْ ثِمَارَ أَمْوَالِهِمْ كُلَّ عَامٍ وَيَكْفُوهُمُ الْعَمَلَ وَالْمَئُونَةَ وَكَانَتْ أُمُّهُ أُمُّ أَنَسٍ أُمُّ سُلَيْمٍ كَانَتْ أُمَّ عَبْدِاللَّهِ بْنِ أَبِي طَلْحَةَ، فَكَانَتْ أَعْطَتْ أُمُّ أَنَسٍ رَسُولَ اللَّهِ ج عِذَاقًا فَأَعْطَاهُنَّ النَّبِيُّ ج أُمَّ أَيْمَنَ مَوْلاتَهُ أُمَّ أُسَامَةَ بْنِ زَيْدٍ قَالَ أَنَسُ بْنُ مَالِكٍ: لَمَّا فَرَغَ النَّبِيَّ ج مِنْ قَتْلِ أَهْلِ خَيْبَرَ فَانْصَرَفَ إِلَى الْمَدِينَةِ رَدَّ الْمُهَاجِرُونَ إِلَى الأَنْصَارِ مَنَائِحَهُمِ الَّتِي كَانُوا مَنَحُوهُمْ مِنْ ثِمَارِهِمْ فَرَدَّ النَّبِيُّ ج إِلَى أُمِّهِ عِذَاقَهَا وَأَعْطَى رَسُولُ اللَّه ج أُمَّ أَيْمَنَ مَكَانَهُنَّ مِنْ حَائِطِهِ».(بخارى: ۲۶۳۰)

ترجمه: «انس بن مالک سمی‌گوید: هنگامی كه مهاجرین از مكه به مدینه هجرت كردند، چیزی همراه نداشتند. و انصار، دارای مِلک و زمین بودند. انصار زمین‏های خود را به مهاجرین دادند تا آنها كارهای كشاورزی را انجام دهند و در محصول، شریک باشند. ام سلیم ل؛ مادر انس س؛ چند درخت خرما به رسول ‏الله جداده بود. رسول ‏الله جآن درخت‏ها را به كنیز آزاد شده‏اش، ام ایمن؛ مادر اسامه ابن زید داد.

انس سمی‌گوید: وقتی كه رسول ‏الله جاز غزوه خیبر برگشت، مهاجرین زمین‏های كشاورزی انصار را پس دادند. و رسول ‏الله جنیز درخت‏های خرما را به مادر انس برگرداند. و به ام ایمن؛ مادر اسامه بن زید؛ در عوض درخت‏های پس گرفته شده، چند درخت از باغ خود، عطا فرمود».

۱۱۶۲- «عَنْ عَبْداللَّهِ بْنَ عَمْرٍو ب يَقُولُ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «أَرْبَعُونَ خَصْلَةً أَعْلاهُنَّ مَنِيحَةُ الْعَنْزِ، مَا مِنْ عَامِلٍ يَعْمَلُ بِخَصْلَةٍ مِنْهَا رَجَاءَ ثَوَابِهَا وَتَصْدِيقَ مَوْعُودِهَا إِلاَّ أَدْخَلَهُ اللَّهُ بِهَا الْجَنَّةَ»». (بخارى:۲۶۳۱)

ترجمه: «عبد الله بن عمرو بمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «چهل خصلت (نیكو) وجود دارد كه اعلاترین آنها، عاریت دادن بز شیر دِه است. هر كس، یكی از این خصلت‏ها را بقصد ثواب و رسیدن به پاداش موعود، انجام دهد، خداوند او را وارد بهشت خواهد كرد».

تَمَّ الْجُزْءُ الأَوَّلُ بِعُوْنِ اللهِ تَعَالَي

