باب (۸): وصیت باید در حضور دو گواه، انجام گیرد
۱۱۹۱- «عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ب قَالَ: خَرَجَ رَجُلٌ مِنْ بَنِي سَهْمٍ مَعَ تَمِيمٍ الدَّارِيِّ وَعَدِيِّ بْنِ بَدَّاءٍ، فَمَاتَ السَّهْمِيُّ بِأَرْضٍ لَيْسَ بِهَا مُسْلِمٌ، فَلَمَّا قَدِمَا بِتَرِكَتِهِ فَقَدُوا جَامًا مِنْ فِضَّةٍ مُخَوَّصًا مِنْ ذَهَبٍ فَأَحْلَفَهُمَا رَسُولُ اللَّهِ ج، ثُمَّ وُجِدَ الْجَامُ بِمَكَّةَ فَقَالُوا: ابْتَعْنَاهُ مِنْ تَمِيمٍ وَعَدِيٍّ فَقَامَ رَجُلانِ مِنْ أَوْلِيَائِهِ فَحَلَفَا لَشَهَادَتُنَا أَحَقُّ مِنْ شَهَادَتِهِمَا وَإِنَّ الْجَامَ لِصَاحِبِهِمْ قَالَ: وَفِيهِمْ نَزَلَتْ هَذِهِ الآيَةُ: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ شَهَٰدَةُ بَيۡنِكُمۡ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ ٱلۡمَوۡتُ﴾[المائدة: ۱۰۶] ».(بخارى:۲۷۸۰)
ترجمه: «ابن عباس بمی‌گوید: مردی از قبیله بنی سهم با دو نفر به نامهای تمیم داری وعدی بن بدّاء، همسفر بود و در سرزمینی كه هیچ مسلمانی وجود نداشت، فوت كرد. هنگامی كه تركه‌اش را آوردند، یک جام نقره‌ای كه به شكل برگ درخت خرما، طلا كاری شده بود، در میان آنها وجود نداشت. رسول خدا جآن دو نفر را (درباره جام) سوگند داد. پس از مدتی،آن جام، در مكه پیدا شد. آنها گفتند: ما آنرا از تمیم داری و عدی خریده‌ایم. آنگاه، دو نفر از اولیای او (میت) برخاستند و سوگند یاد كردند كه گواهی ما درست‌تر از گواهی آن دو نفر است و این جام به میت خویشاوند ما تعلق دارد.
روای می‌گوید: در این خصوص، آیه زیر نازل شد: (ای مؤمنان! هنگامی كه مرگتان فرا رسید، گواه بگیرید)».