باب (۵۵): این سخن خداوند عز وجل که می‌فرماید: «آنان آنطور که شایسته است خدا را نشناختند» [زمر:۶۷]
۱۷۵۰- «عَنْ عَبْدِاللَّهِ س قَالَ: جَاءَ حَبْرٌ مِنَ الأَحْبَارِ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ج فَقَالَ: يَا مُحَمَّدُ، إِنَّا نَجِدُ أَنَّ اللَّهَ يَجْعَلُ السَّمَوَاتِ عَلَى إِصْبَعٍ، وَالأَرَضِينَ عَلَى إِصْبَعٍ، وَالشَّجَرَ عَلَى إِصْبَعٍ، وَالْمَاءَ وَالثرَى عَلَى إِصْبَعٍ، وَسَائِرَ الْخَلائِقِ عَلَى إِصْبَعٍ، فَيَقُولُ: أَنَا الْمَلِكُ، فَضَحِكَ النَّبِيُّ ج حَتَّى بَدَتْ نَوَاجِذُهُ تَصْدِيقًا لِقَوْلِ الْحَبْرِ ثمَّ قَرَأَ رَسُولُ اللَّهِ ج ﴿وَمَا قَدَرُواْ ٱللَّهَ حَقَّ قَدۡرِهِۦ وَٱلۡأَرۡضُ جَمِيعٗا قَبۡضَتُهُۥ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ وَٱلسَّمَٰوَٰتُ مَطۡوِيَّٰتُۢ بِيَمِينِهِۦۚ سُبۡحَٰنَهُۥ وَتَعَٰلَىٰ عَمَّا يُشۡرِكُونَ٦٧﴾[الزمر: ۶۷] ».(بخارى: ۴۸۱۱)
ترجمه: «عبدالله بن مسعود سمی‌گوید: یكی از علمای یهود، نزد رسول الله جآمد و گفت: ای محمد! ما (در تورات) دیده‌ایم كه خداوند آسمانها را بر یک انشگت و زمین را بر یک انگشت و درختان را بر یک انگشت و آب و خاک را بر یک انگشت و سایر خلایق را بر یک انگشت، قرار می‌دهد و می‌گوید: من پادشاه هستم. نبی اكرم جبرای تصدیق سخن‌اش خندید طوری كه دندانهای پیشین‌اش، آشكار شد. سپس این آیه را تلاوت كرد: ﴿وَمَا قَدَرُواْ ٱللَّهَ حَقَّ قَدۡرِهِۦ وَٱلۡأَرۡضُ جَمِيعٗا قَبۡضَتُهُۥ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ وَٱلسَّمَٰوَٰتُ مَطۡوِيَّٰتُۢ بِيَمِينِهِۦۚ سُبۡحَٰنَهُۥ وَتَعَٰلَىٰ عَمَّا يُشۡرِكُونَ٦٧﴾[الزمر: ۶۷] یعنی آنان، آنطور كه شایسته است خدا را نشناختند در حالی كه روز قیامت، تمام زمین در مشت اوست و آسمانها در دست راست‌اش پیچیده می‌شود. و خداوند، از آنچه به او شریک می‌گیرند، پاک و منزه است».