ترجمه صحیح بخاری

باب (۳): حکم شکار کردن با سنگ

۱۸۹۴- «عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ مُغَفَّلٍ س: أَنَّهُ رَأَى رَجُلاً يَخْذِفُ، فَقَالَ لَهُ: لا تَخْذِفْ، فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج نَهَى عَنِ الْخَذْفِ، أَوْ كَانَ يَكْرَهُ الْخَذْفَ، وَقَالَ: «إِنَّهُ لا يُصَادُ بِهِ صَيْدٌ، وَلا يُنْكَى بِهِ عَدُوٌّ، وَلَكِنَّهَا قَدْ تَكْسِرُ السِّنَّ، وَتَفْقَأُ الْعَيْنَ». ثُمَّ رَآهُ بَعْدَ ذَلِكَ يَخْذِفُ، فَقَالَ لَهُ: أُحَدِّثُكَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ج أَنَّهُ نَهَى عَنِ الْخَذْفِ، أَوْ كَرِهَ الْخَذْفَ، وَأَنْتَ تَخْذِفُ؟ لا أُكَلِّمُكَ كَذَا وَكَذَا».(بخارى: ۵۴۷۹)

ترجمه: «از عبدالله بن مغفل سروایت است كه او مردی را دید كه سنگ ریزه پرتاب می‌كند. به او گفت: سنگ ریزه، پرتاب نكن. زیرا رسول الله جاز این كار, منع فرمود و یا این كار را ناپسند می‌دانست و فرمود: «با پرتاب سنگریزه, نه كسی می‌تواند، شكار كند و نه به دشمن، آسیبی برساند. ولی چه بسا كه باعث شكستن دندانی شود و چشمی را كور كند».

پس از مدتی، باز هم همان شخص را دید كه سنگریزه پرتاب می‌كند. به او گفت: به تو می‌گویم: رسول خدا جاز پرتاب سنگریزه, منع فرمود یا آنرا ناپسند می‌دانست. باز هم سنگریزه پرتاب می‌كنی؟! فلان مدت، با تو سخن نخواهم گفت».