باب (۱۲): پناه جستن به خداوند از شر گرفتاریها
۲۰۵۷- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س قَالَ: كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ج يَتَعَوَّذُ مِنْ جَهْدِ الْبَلاءِ، وَدَرَكِ الشَّقَاءِ، وَسُوءِ الْقَضَاءِ، وَشَمَاتَةِ الأَعْدَاءِ، قَالَ سُفْيَانُ الراوي: الْحَدِيثُ ثَلاثٌ، زِدْتُ أَنَا وَاحِدَةً لا أَدْرِي أَيَّتُهُنَّ هِيَ». (بخارى: ۶۳۴۷)
ترجمه: «ابوهریره سمی‌گوید: رسول الله جاز گرفتاری، نگون بختی، قضای بد و خوشحال شدن دشمنان، به خدا پناه می‌برد. سفیان كه یكی از راویان این حدیث است، می‌گوید: پیامبر اكرم جاز سه چیز پناه خواست. من هم یكی به آنها افزودم. ولی اكنون نمی‌دانم كه كدام مورد است».