ترجمه صحیح بخاری

باب (۳۲): کسی که در اطراف کعبه، تکبیر گفت

۸۰۴- «عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ب قَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج لَمَّا قَدِمَ أَبَى أَنْ يَدْخُلَ الْبَيْتَ، وَفِيهِ الآلِهَةُ، فَأَمَرَ بِهَا فَأُخْرِجَتْ، فَأَخْرَجُوا صُورَةَ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ فِي أَيْدِيهِمَا الأَزْلامُ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «قَاتَلَهُمُ اللَّهُ، أَمَا وَاللَّهِ لَقَدْ عَلِمُوا أَنَّهُمَا لَمْ يَسْتَقْسِمَا بِهَا قَطُّ». فَدَخَلَ الْبَيْتَ، فَكَبَّرَ فِي نَوَاحِيهِ وَلَمْ يُصَلِّ فِيهِ»».(بخارى: ۱۶۰۱)

ترجمه: «ابن عباس بمی‌گوید: هنگامی كه رسول ‏الله جوارد مكه شد، بخاطر وجود بتها از رفتن به داخل بیت، خودداری نمود. لذا دستور اخراج بت‏ها را از كعبه صادر كرد. همراه سایر بتها، تصاویر حضرت ابراهیم و اسماعیل را كه نشان می‌داد تیرهای قمار در دست دارند، بیرون آوردند. آنگاه، رسول ‏الله جفرمود: «خداوند مشركان را نابود كند. به خدا سوگند، مشركان میدانستند كه آن دو، هرگز قمار نكردند». سپس، رسول ‏الله جداخل بیت رفت و در اطراف آن، تكبیر گفت ولی نماز نخواند».