باب (۴۵): این گفتۀ خداوند عز وجل که می‌فرماید: «کسانی که بر چهرههایشان به سوی دوزخ برده می‌شوند» [فرقان:۳۴]
۱۷۳۸- «عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ س: أَنَّ رَجُلاً قَالَ: يَا نَبِيَّ اللَّهِ، كَيْفَ يُحْشَرُ الْكَافِرُ عَلَى وَجْهِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ؟ قَالَ: «أَلَيْسَ الَّذِي أَمْشَاهُ عَلَى الرِّجْلَيْنِ فِي الدُّنْيَا قَادِرًا عَلَى أَنْ يُمْشِيَهُ عَلَى وَجْهِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ»؟ (بخارى: ۴۷۶۰)
ترجمه: «انس بن مالک سمی‌گوید: مردی گفت: ای نبی خدا! چگونه كافر، روز قیامت بر چهره‌اش حشر می‌گردد؟ رسول خدا جفرمود: «آیا خداوندی كه در دنیا او را بوسیله پاهایش به حركت در می‌آورد، قادر نیست كه روز قیامت، او را بر چهره‌اش به حركت در آورد»؟