باب (۵): آنچه را مُحرِم میتواند بکُشد و آنچه مجاز است در حرم کشته شود
۸۸۲- «عَنْ عَائِشَةَ ل أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَالَ: «خَمْسٌ مِنَ الدَّوَابِّ كُلُّهُنَّ فَاسِقٌ يَقْتُلُنَّ فِي الْحَرَمِ الْغُرَابُ، وَالْحِدَأَةُ، وَالْعَقْرَبُ، وَالْفَأْرَةُ، وَالْكَلْبُ الْعَقُورُ»». (بخارى: ۱۸۲۹)
ترجمه: «از عایشه لروایت است كه رسول الله جفرمود: «پنج نوع از حیوانات را كه موذی هستند، میتوان در حرم كشت و آنها عبارتند از: كلاغ، باز شكاری، عقرب، موش و سگِ هار»».
۸۸۳- «عَنْ عَبْدِاللَّهِ س قَالَ: بَيْنَمَا نَحْنُ مَعَ النَّبِيِّ ج فِي غَارٍ بِمِنًى إِذْ نَزَلَ عَلَيْهِ ﴿وَٱلۡمُرۡسَلَٰتِ﴾وَإِنَّهُ لَيَتْلُوهَا وَإِنِّي لأَتَلَقَّاهَا مِنْ فِيهِ، وَإِنَّ فَاهُ لَرَطْبٌ بِهَا، إِذْ وَثَبَتْ عَلَيْنَا حَيَّةٌ فَقَالَ النَّبِيُّ ج: «اقْتُلُوهَا» فَابْتَدَرْنَاهَا فَذَهَبَتْ فَقَالَ النَّبِيُّ ج: «وُقِيَتْ شَرَّكُمْ كَمَا وُقِيتُمْ شَرَّهَا»».(بخارى:۱۸۳۰)
ترجمه: «از عبد الله بن مسعود سروایت است كه میگوید: همراه رسول الله جدر غاری، در منا بودیم كه سوره «مرسلات» نازل شد. رسول الله جآنرا تلاوت میكرد و من همانطور كه از زبان (مباركش) میشنیدم آن را حفظ میكردم. هنوز سوره «مرسلات» به پایان نرسیده بود كه ماری بسوی ما پرید و به ما حمله كرد. رسول الله جفرمود: «آنرا بكشید». ما نیز فوراً اقدام نمودیم ولی مار فرار كرد. رسول الله جفرمود: « مار از شر شما نجات پیدا كرد همانطور كه شما از شر او، نجات یافتید»».
۸۸۴- «عَنْ عَائِشَةَ ل زَوْجِ النَّبِيِّ ج أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَالَ لِلْوَزَغِ: «فُوَيْسِقٌ» وَلَمْ أَسْمَعْهُ أَمَرَ بِقَتْلِهِ».(بخاری: ۱۸۳۱)
ترجمه: «عایشه لمیفرماید: رسول الله جوَزَغ را موذی خواند، اما نشنیدم كه ما را به كشتن آن، امر نماید».