ترجمه صحیح بخاری

باب (۳۷): پناه بردن به سپر دیگران

۱۲۴۲- «عَنْ عُمَرَ س قَالَ: كَانَتْ أَمْوَالُ بَنِي النَّضِيرِ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ ج مِمَّا لَمْ يُوجِفِ الْمُسْلِمُونَ عَلَيْهِ بِخَيْلٍ وَلا رِكَابٍ، فَكَانَتْ لِرَسُولِ اللَّهِ ج خَاصَّةً وَكَانَ يُنْفِقُ عَلَى أَهْلِهِ نَفَقَةَ سَنَتِهِ ثُمَّ يَجْعَلُ مَا بَقِيَ فِي السِّلاحِ وَالْكُرَاعِ عُدَّةً فِي سَبِيلِ اللَّهِ». (بخارى: ۲۹۰۴)

ترجمه: «عمر سمی‌گوید: خداوند، اموال بنی نضیر را بدون اینكه مسلمانان، اسب و شتری بدوانند (جهاد كنند) به رسول اكرم جعنایت فرمود. در نتیجه، آن اموال به رسول خدا جاختصاص یافت. و آنحضرت جنفقه یک سال خانواده‌اش را می‌داد و بقیه را صرف تهیه سلاح، اسب و آمادگی جهاد در را خدا می‌نمود».

۱۲۴۳- «عَنْ عَلِيٍّ س قَالَ: مَا رَأَيْتُ النَّبِيَّ ج يُفَدِّي رَجُلاً بَعْدَ سَعْدٍ سَمِعْتُهُ يَقُولُ: «ارْمِ فِدَاكَ أَبِي وَأُمِّي»».(بخارى: ۲۹۰۵)

ترجمه: «علی سمی‌گوید: ندیدم كه نبی اكرم جبعد از سعد، برای كسی دیگر، قربان و صدقه شود و شنیدم كه آنحضرت جبه سعد می‌گفت: «تیر‌اندازی كن، پدر و مادرم، فدایت شود»».