باب(۱۶): امام، روز جمعه بالای منبر به صدای اذان پاسخ دهد
۵۰۴- «عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ أَبِي سُفْيَانَ س: أنَّه جَلسَ عَلَى الْمِنْبَرِ يوم الجمعة، فلما أَذَّنَ الْمُؤَذِّنُ، قَالَ: اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ، قَالَ مُعَاوِيَةُ: اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ، قَالَ: أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ، فَقَالَ مُعَاوِيَةُ س: وَأَنَا، فَقَالَ: أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ، فَقَالَ مُعَاوِيَةُ: وَأَنَا، فَلَمَّا أَنْ قَضَى التَّأْذِينَ، قَالَ: يَا أَيُّهَا النَّاسُ، إِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج عَلَى هَذَا الْمَجْلِسِ، حِينَ أَذَّنَ الْمُؤَذِّنُ، يَقُولُ مَا سَمِعْتُمْ مِنِّي مِنْ مَقَالَتِي». (بخارى:۹۱۴)
ترجمه: «معاویه سروز جمعه بر منبر نشسته بود. هنگامی كه مؤذن الله اكبر گفت، او نیز الله اكبر گفت. و هنگامی كه مؤذن اشهدان لااله الاالله گفت، ایشان نیز آن را تكرار كرد. وقتی مؤذن أشهد أن محمدا رسولالله گفت، معاویه نیزآن را تكرار نمود.تا این كه اذان به پایان رسید آنگاه، فرمود: ای مردم! من از رسول خدا جدر همین جایگاه شنیدم كه هنگام اذان گفتن موذن، این گونه كه از من شنیدید، عمل میكند».