باب (۱): آزاد کردن کدام برده بهتر است؟
۱۱۲۸- «عَنْ أَبِي ذَرٍّ س قَالَ: سَأَلْتُ النَّبِيَّ ج: أَيُّ الْعَمَلِ أَفْضَلُ؟ قَالَ: «إِيمَانٌ بِاللَّهِ وَجِهَادٌ فِي سَبِيلِهِ» قُلْتُ: فَأَيُّ الرِّقَابِ أَفْضَلُ؟ قَالَ: «أَعْلاهَا ثَمَنًا وَأَنْفَسُهَا عِنْدَ أَهْلِهَا» قُلْتُ: فَإِنْ لَمْ أَفْعَلْ؟ قَالَ: «تُعِينُ ضَايِعًا أَوْ تَصْنَعُ لأَخْرَقَ» قَالَ: فَإِنْ لَمْ أَفْعَلْ؟ قَالَ: «تَدَعُ النَّاسَ مِنَ الشَّرِّ، فَإِنَّهَا صَدَقَةٌ تَصَدَّقُ بِهَا عَلَى نَفْسِكَ»».(بخارى: ۲۵۱۸)
ترجمه: «ابوذر سمی‌گوید: از نبی اكرم جپرسیدم: كدام عمل نزد خداوند بهتر است؟ فرمود: «ایمان آوردن به ذات یگانه الله و جهاد كردن در راه او». پرسیدم: آزاد كردن كدام برده افضل است؟ فرمود: «برده‌ای كه قیمتش بیشتر و نزد صاحبش، پسندیدهتر باشد». عرض كردم: اگر نتوانستم این كار را انجام دهم؟ فرمود: «دست فقیر ومستمندی را بگیر و كسی را كه كاری بلد نیست، یاری كن». عرض كردم: اگر این را هم نتوانستم؟ فرمود: «در حق مردم، بدی نكن. زیرا این خود صدقه ایست كه بر خویشتن می‌كنی»».