باب (۴۷): ادرار کردن، کنار دوست و در پناه دیوار
۱۶۷- «وَفِيْ رِوَايَةٍ عَنْ حُذَيْفَةَ قَالَ: أَتَى سُبَاطَةَ قَوْمٍ خَلْفَ حَائِطٍ، فَقَامَ كَمَا يَقُومُ أَحَدُكُمْ فَبَالَ، فَانْتَبَذْتُ مِنْهُ، فَأَشَارَ إِلَيَّ فَجِئْتُهُ، فَقُمْتُ عِنْدَ عَقِبِهِ حَتَّى فَرَغَ».(بخارى:۲۲۵)
ترجمه: «و در روایتی دیگر، آمده است كه حذیفه سفرمود: رسول الله جبه سوی زباله دانی كه پشت دیواری قرار داشت، رفت و مانند ایستادن شما، ایستاد و ادرار نمود. من از او فاصله گرفتم.آنحضرت جبه من اشاره كردكه نزدیک بیا. من آمدم و پشت سر ایشان ایستادم تا اینكه فارغ شد».