باب (۳۵): دوران جاهلیت
۱۵۶۰- «وَعَنْهُ س عَنِ النَّبِيِّ ج قَالَ: «أَلا مَنْ كَانَ حَالِفًا فَلا يَحْلِفْ إِلاَّ بِاللَّهِ». فَكَانَتْ قُرَيْشٌ تَحْلِفُ بِآبَائِهَا، فَقَالَ:«لاَ تَحْلِفُوا بِآبَائِكُمْ»».(بخارى: ۳۸۳۶)
ترجمه: «همچنین عبدالله بن عمر بروایت می‌كند كه نبی اكرم جفرمود: «آگاه باشید، هركس كه میخواهد سوگند یاد كند، فقط به نام خدا، سوگند یاد كند». راوی می‌گوید: قریش بنام پدران خود، سوگند می‌خوردند. رسول خدا جفرمود: «به نام پدرانتان، سوگند نخورید»».
۱۵۶۱- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: أَصْدَقُ كَلِمَةٍ قَالَهَا الشَّاعِرُ كَلِمَةُ لَبِيدٍ:
أَلا كُلُّ شَيْءٍ مَا خَلا اللَّهَ بَاطِلٌ
ج وَكَادَ أُمَيَّةُ بْنُ أَبِي الصَّلْتِ أَنْ يُسْلِمَ».
(بخارى:۳۸۴۱)
ترجمه: «ابوهریره سمی‌گوید: نبی اكرم جفرمود: «بهترین سخنی كه شاعر به زبان آورده است، سخن لبید است كه می‌گوید: بدانید كه هر چیزی غیر از خدا، رفتنی است. و نزدیک بود كه امیه بن ابی صلت، مسلمان شود»».