باب (۱۶): همکاری مؤمنان با یکدیگر
۲۰۰۳- «عَنْ أَبِي مُوسَى س عَنِ النَّبِيِّ ج قَالَ: «الْمُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِ كَالْبُنْيَانِ يَشُدُّ بَعْضُهُ بَعْضًا» ثُمَّ شَبَّكَ بَيْنَ أَصَابِعِهِ، وَكَانَ النَّبِيُّ ج جَالِسًا، إِذْ جَاءَ رَجُلٌ يَسْأَلُ، أَوْ طَالِبُ حَاجَةٍ، أَقْبَلَ عَلَيْنَا بِوَجْهِهِ، فَقَالَ: «اشْفَعُوا فَلْتُؤْجَرُوا، وَلْيَقْضِ اللَّهُ عَلَى لِسَانِ نَبِيِّهِ مَا شَاءَ»».(بخارى: ۶۰۲۷)
ترجمه: «ابوموسی اشعری سمیگوید: نبی اكرم جفرمود: «مؤمنان برای یكدیگر مانند اجزای یک ساختمان هستند كه باعث تقویت و استحكام یكدیگر میشوند». سپس رسول خدا جانگشتانش را داخل یكدیگر نمود. (با این كار، استحكام را به ما نشان داد)
وآنحضرت جنشسته بود كه سائل و یا نیازمندی نزدش آمد. پیامبر خدا جرو بسوی ما كرد و فرمود: «شفاعت كنید تا اجر و پاداش ببرید. البته خداوند هر چه بخواهد بر زبان پیامبرش جاری میسازد»».