ترجمه صحیح بخاری

باب(۱۰۳): گناه کسی که عهد ببندد و سپس، خیانت کند

۱۳۳۲- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س قَالَ: كَيْفَ أَنْتُمْ إِذَا لَمْ تَجْتَبُوا دِينَارًا وَلا دِرْهَمًا؟ فَقِيلَ لَهُ: وَكَيْفَ تَرَى ذَلِكَ كَائِنًا يَا أَبَا هُرَيْرَةَ؟ قَالَ: إِي وَالَّذِي نَفْسُ أَبِي هُرَيْرَةَ بِيَدِهِ عَنْ قَوْلِ الصَّادِقِ الْمَصْدُوقِ. قَالُوا: عَمَّ ذَاكَ؟ قَالَ: تُنْتَهَكُ ذِمَّةُ اللَّهِ وَذِمَّةُ رَسُولِهِ ج فَيَشُدُّ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ قُلُوبَ أَهْلِ الذِّمَّةِ فَيَمْنَعُونَ مَا فِي أَيْدِيهِمْ».(بخارى: ۳۱۸۰)

ترجمه: «از ابوهریره سروایت است كه ایشان (خطاب به مردم) گفت: زمانی كه شما هیچ دینار و درهمی بعنوان جزیه دریافت نكنید، چه حالی خواهید داشت؟ گفتند: ای ابوهریره! چگونه فكر می‌كنی كه چنین اتفاقی بیفتد؟ گفت: بلی، سوگند به ذاتی كه جان ابوهریره در دست اوست، این، سخن صادق مصدوق (رسول خدا ج) است. پرسیدند: چرا چنین می‌شود؟ گفت: به عهد و پیمان خدا و رسولش، هتک حرمت می‌شود (مردم، ظلم و ستم می‌كنند) آنگاه، خداوند دلهای كافران ذمی را سخت می‌گرداند و آنان از پرداخت آنچه در اختیار دارند (جزیه) سر باز می‌زنند».