باب (۵): بلند خواندن قرائت در نماز استسقاء
۵۴۷- «حَدِيْثُ عَبْدِاللهِ بْنِ زَيْدٍ س فِيْ الاسْتِسْقَاءِ تَقَدَّمَ، وَفِيْ هذِهِ الرِّوَايَةِ قَالَ: فَحَوَّلَ إِلَى النَّاسِ ظَهْرَهُ، وَاسْتَقْبَلَ الْقِبْلَةَ يَدْعُو، ثُمَّ حَوَّلَ رِدَاءَهُ، ثُمَّ صَلَّى لَنَا رَكْعَتَيْنِ، جَهَرَ فِيهِمَا بِالْقِرَاءَة».(بخارى:۱۰۲۴)
ترجمه: «حدیث عبدالله بن زید سدرباره استسقاء، قبلاً بیان شد. دراین روایت، می‌گوید: رسول الله جپشت به مردم و رو به قبله كرد ودعا نمود. سپس، چادر خود را وارونه كرد و دو ركعت نماز، با صدای بلند، اقامه نمود».