باب (۹): حفظ قرآن و نگهداری آن
۱۷۹۷- «عَنِ ابْنِ عُمَرَ ب: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَالَ: «إِنَّمَا مَثَلُ صَاحِبِ الْقُرْآنِ كَمَثَلِ صَاحِبِ الإِبِلِ الْمُعَقَّلَةِ، إِنْ عَاهَدَ عَلَيْهَا أَمْسَكَهَا، وَإِنْ أَطْلَقَهَا ذَهَبَتْ»».(بخارى: ۵۰۳۱)
ترجمه: «ابن عمر بمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «مثال قاری قرآن مانند صاحب شتری است كه زانوی آنرا بسته باشد. اگر از او نگهداری كند، نزدش می‌ماند و اگر او را رها سازد، می‌رود»».
۱۷۹۸- «عَنْ عَبْدِاللَّهِ س قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «بِئْسَ مَا لأَحَدِهِمْ أَنْ يَقُولَ: نَسِيتُ آيَةَ كَيْتَ وَكَيْتَ، بَلْ نُسِّيَ، وَاسْتَذْكِرُوا الْقُرْآنَ، فَإِنَّهُ أَشَدُّ تَفَصِّيًا مِنْ صُدُورِ الرِّجَالِ مِنَ النَّعَمِ»».(بخارى:۵۰۳۲)
ترجمه: «عبدالله بن مسعود سمی‌گوید: نبی اكرم جفرمود: «چقدر بد است برای كسی كه می‌گوید: فلان و فلان آیه را فراموش كرده‌ام. بلكه فراموش گردانیده شده‌اند. قرآن را زیاد تلاوت كنید زیرا قرآن، سریعتر از فرار كردن شتر، از سینه مردم، می‌گریزد»».
۱۷۹۹- «عَنْ أَبِي مُوسَى س عَنِ النَّبِيِّ ج قَالَ: «تَعَاهَدُوا الْقُرْآنَ، فَوَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَهُوَ أَشَدُّ تَفَصِّيًا مِنَ الإِبِلِ فِي عُقُلِهَا»».(بخارى: ۵۰۳۳)
ترجمه: «ابوموسی اشعری سمی‌گوید: نبی اكرم جفرمود: «از قرآن، مواظبت كنید (همواره آنرا تلاوت نمایید) سوگند به ذاتی كه جانم در دست اوست، قرآن سریعتر از شتری كه زانویش بسته باشد، می‌گریزد»».