ترجمه صحیح بخاری

باب (۲۸): خواندن قرآن، بدون وضو

۱۴۰- «عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ ب: أَنَّهُ بَاتَ لَيْلَةً عِنْدَ مَيْمُونَةَ زَوْجِ النَّبِيِّ ج، وَهِيَ خَالَتُهُ، فَاضْطَجَعْتُ فِي عَرْضِ الْوِسَادَةِ، وَاضْطَجَعَ رَسُولُ اللَّهِ ج وَأَهْلُهُ فِي طُولِهَا، فَنَامَ رَسُولُ اللَّهِ ج حَتَّى إِذَا انْتَصَفَ اللَّيْلُ أَوْ قَبْلَهُ بِقَلِيلٍ أَوْ بَعْدَهُ بِقَلِيلٍ، اسْتَيْقَظَ رَسُولُ اللَّهِ ج فَجَلَسَ يَمْسَحُ النَّوْمَ عَنْ وَجْهِهِ بِيَدِهِ، ثُمَّ قَرَأَ الْعَشْرَ الآيَاتِ الْخَوَاتِمَ مِنْ سُورَةِ آلِ عِمْرَانَ، ثُمَّ قَامَ إِلَى شَنٍّ مُعَلَّقَةٍ، فَتَوَضَّأَ مِنْهَا، فَأَحْسَنَ وُضُوءَهُ، ثُمَّ قَامَ يُصَلِّي، قَالَ: فَقُمْتُ فَصَنَعْتُ مِثْلَ مَا صَنَعَ، ثُمَّ ذَهَبْتُ فَقُمْتُ إِلَى جَنْبِهِ، فَوَضَعَ يَدَهُ الْيُمْنَى عَلَى رَأْسِي، وَأَخَذَ بِأُذُنِي الْيُمْنَى يَفْتِلُهَا، فَصَلَّى رَكْعَتَيْنِ، ثُمَّ رَكْعَتَيْنِ، ثُمَّ رَكْعَتَيْنِ، ثُمَّ رَكْعَتَيْنِ، ثُمَّ رَكْعَتَيْنِ، ثُمَّ رَكْعَتَيْنِ، ثُمَّ أَوْتَرَ، ثُمَّ اضْطَجَعَ، حَتَّى أَتَاهُ الْمُؤَذِّنُ، فَقَامَ فَصَلَّى رَكْعَتَيْنِ خَفِيفَتَيْنِ، ثُمَّ خَرَجَ فَصَلَّى الصُّبْحَ».(بخارى:۱۸۳)

ترجمه: «عبدالله بن عباس بمی‌گوید: شبی، در خانه خاله‏ام ؛میمونه ل؛ همسر رسول الله جخوابیدم. رسول خدا جو همسرش، میمونه، در طول بالش و من در عرض آن، سر نهادیم. رسول الله جخواب رفت ولی پس از گذشت نصف شب یا كمتر ازآن، بیدار شد و با كشیدن دست‏ها بر چهره خویش، خواب را از خود دور كرد و ده آیه اخیر سوره آل عمران را تلاوت نمود و بعد بسوی مشک آبی كه آویزان بود، رفت و خوب و كامل، وضو گرفت و به نماز ایستاد.

ابن عباس بمی‌گوید: من نیز مانند رسول الله جوضو گرفته، كنار ایشان به نماز ایستادم. آنحضرت جدست راستش را بر سر من گذاشت و گوش راست مرا اندكی فشرد. پس از آن، رسول الله جدوازده ركعت نماز دو ركعتی خواند. و در پایان، یک ركعت نماز وتر خواند و دراز كشید. و هنگامی كه اذان صبح گفته شد، دو ركعت سنت فجر را بصورت مختصر خواند و برای ادای نماز فجر، به مسجد رفت».