باب (۷): طولانی کردن قرائت در نماز شب
۵۹۴- «عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ مَسْعُوْدٍ س قَالَ: صَلَّيْتُ مَعَ النَّبِيِّ ج لَيْلَةً، فَلَمْ يَزَلْ قَائِمًا حَتَّى هَمَمْتُ بِأَمْرِ سَوْءٍ، قُلْنَا: وَمَا هَمَمْتَ؟ قَالَ: هَمَمْتُ أَنْ أَقْعُدَ وَأَذَرَ النَّبِيَّ ج».(بخارى:۱۱۳۵)
ترجمه: «عبد الله بن مسعود سمیفرماید: شبی، با رسول الله جنماز شب، خواندم. آنحضرت جقیام را باندازه‌ای طولانی كرد كه من تصمیم بدی گرفتم. پرسیدند: چه تصمیمی گرفتی؟ گفت: تصمیم گرفتم كه بنشینم و رسول الله جرا تنها بگذارم».