باب (۴۰): دعاهای اختیاری پس از تشهد
۴۶۸- «حَدِيْثُ ابنِ مَسْعُوْدٍ س فِي التَّشَهُّدِ تَقَدَّمّ قّرِيْباً وَقَالَ فِيْ هذِهِ الرواية بعد قوله: «أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، ثُمَّ يَتَخَيَّرُ مِنَ الدُّعَاءِ أَعْجَبَهُ إِلَيْهِ فَيَدْعُو»».(بخارى:۸۳۵)
ترجمه: «حدیث ابن مسعود سدرباره تشهد، در سطور بالا گذشت. در این روایت همچنین آمده است كه بعد از «أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، هر دعایی را كه مایل است، می‌تواند بخواند»».