باب (۶): این گفتۀ خداوند متعال که می‌فرماید: و به سوی قوم ثمود، برادرشان صالح را فرستادیم
۱۴۰۵- «عَنِ ابْنِ عُمَرَ ب: أَنَّ رَسُولَ الله ج لَمَّا نَزَلَ الْحِجْرَ فِي غَزْوَةِ تَبُوكَ أَمَرَهُمْ أَنْ لا يَشْرَبُوا مِنْ بِئرِهَا وَلا يَسْتَقُوا مِنْهَا، فَقَالُوا: قَدْ عَجَنَّا مِنْهَا وَاسْتَقَيْنَا، فَأَمَرَهُمْ أَنْ يَطْرَحُوا ذَلِكَ الْعَجِينَ وَيُهَرِيقُوا ذَلِكَ الْمَاءَ».(بخارى: ۳۳۷۸)
ترجمه: «ابن عمر بمی‌گوید: هنگامی كه رسول خدا جدر غزوه تبوک در محل حِجر (منازل ثمود) توقف كرد، دستور داد تا نه از آب آن چاه بنوشند و نه از آن بردارند. صحابه گفتند: ما از آب چاه، آرد، خمیر كرده‌ایم و آب برداشته‌ایم! رسول خدا جدستور داد تا آن خمیر را بیندازند و آن آب را بریزند».